Parang Ewan.Hehe.

Iba talaga kapag mahal ka ng isang tao. Yun bang usual question na sino ang mas pipiliin mo: "Ang taong mahal mo, o Ang taong nagmamahal sayo." Na ang usual sagot ng marami edi sympre, "Yung taong mahal mo," pero hindi rin pala para sa lahat ang sagot na yan. Meron pala talagang sumasagot na ang pipiliin nila ay, "Yung taong nagmamahal sayo," kasi bakit? Nafe-feel mo kaagad ang umaapaw na pagaaruga na wala ka ng iba pang masabi kundi ang huminga ng malalim at sabihing, "Iba na to." Na minsan pilit mong tinatanong sa sarili mo na, "Totoo ba kaya to?" Hindi ka halos makapaniwala na may tao pala talagang nagmamahal sayo ng higit pa sa pagkakaalam mo. Napapaisip ka.. na kaya ka rin pala talagang mahalin ng isang tao.

Grabe na tong nararamdaman ko. D ko nga alam kung ano pa ang hinihintay ko eh. Siguro sa tagal ko ng hindi nakakaramdam ng pagmamahal na tunay kaya ako nagkakaganito. I used to play around, hindi ko siniseryoso ang mga bagay na to. Pero naisip ko rin, matanda na rin ako para maglaro-laro pa. Siguro noon hindi ko siniseryoso kasi nasaktan ako ng lubusan. Naubos lahat. Drained and all. Pero here I am few years later, stronger and wanting to risk loving again. There's a potential someone na hindi ko akalaing magclick kami. Drawn from different lifestyles, we met again. And he's not hard to like. Boyfriend material, and more pa nga eh. He came from a good family and although bansag na bad boy kinda...hindi naman pala totally. Nagulat nga ako kasi he's different from what I expected. And he really respects me and he's not kidding around when he said that he serious about me kasi nafeel ko yun. Ako pa naman, known to be sometimes an impulsive player na kung sino lang na parang manligaw sasagutin kaagad, eh biglang napahinto at napaisip at napasabi ako sa sarili, "Teka iba na nga talaga to ah." I never felt like this for a long time. I've missed this feeling and now it's coming back. I like this feeling. Yung feeling na love ka ng isang tao. Yung feeling na mahalaga ka sa isang tao maliban sa pamilya. Yung feeling na minsan lang dumarating na talagang masasabi mong, "Heto na."

Pero hindi pa kami in fairness. Hindi ko pa siya sinasagot. I need time maski na no need naman talaga ng more time pa, I just wanna take everything slower this time. Sigurista? Hindi naman. Sinasanay ko lang ulit ang sarili ko sa maaaring mangyari sa daraang mga araw. Nakita na nya ang matagal na nyang hinahanap noon pa, so he's willing to wait. And he's not going anywhere, anytime soon. Ganyan talaga siguro pag First Love. Totoo nga siguro yun.